Jean Harlow

Jean Harlow

Jean Harlow (lata 30.)
Imię i nazwisko	Harlean Harlow Carpenter
Data i miejsce urodzenia	3 marca 1911 Kansas City
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1937 Los Angeles
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Charles McGrew (1927–1929; rozwód) Paul Bern (1932; jego śmierć) Harold Rosson (1933–1934; rozwód)
Lata aktywności	1928–1937
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jean Harlow (wym. [ʤin ˈhɑrloʊ], właśc. Harlean Harlow Carpenter; ur. 3 marca 1911 w Kansas City, zm. 7 czerwca 1937 w Los Angeles) – amerykańska aktorka filmowa, symbol seksu kinematografii amerykańskiej lat 30. XX wieku. Jedna z czołowych gwiazd filmowych pierwszych lat filmu dźwiękowego oraz okresu „Złotej Ery Hollywood”.

Debiutowała na dużym ekranie w 1928, występując w epizodzie w dramacie więziennym Honor Bound. Początkowo grywała role dalszego planu. W grudniu 1928 podpisała kontrakt z Hal Roach Studios, dzięki czemu występowała w krótkometrażowych komediach z udziałem duetu Flip i Flap. Po przedwczesnym rozwiązaniu umowy przez krótki czas ponownie pojawiała się w epizodach. W 1929 dostała pierwszoplanową rolę w zrealizowanym w erze Pre-Code dramacie wojennym Aniołowie piekieł (1930) w reżyserii Howarda Hughesa, z którym związała się pięcioletnim kontraktem. Pomimo coraz częstszych występów na dużym ekranie, jej role były zazwyczaj wyśmiewane przez krytyków. Hughes, chcąc wypromować wizerunek Harlow, organizował w Stanach Zjednoczonych tzw. kluby „platynowych blondynek”, gdzie młode kobiety starały się naśladować jej charakterystyczny odcień włosów. W pierwszej połowie lat 30. związała się z Paulem Bernem, dzięki któremu w 1932 podpisała siedmioletni kontrakt ze studiem Metro-Goldwyn-Mayer. Harlow stała się jedną z największych gwiazd wytwórni po występach w takich produkcjach, jak: Żona z drugiej ręki (1932), Kaprys platynowej blondynki (1932), Kolacja o ósmej (1933) i Dla ciebie tańczę (1936).

Jej rozpoznawalność wkrótce znacząco przewyższała inne ówczesne gwiazdy MGM – Joan Crawford i Normę Shearer. Nazywano ją „platynową blondynką” lub „wybuchową blondynką”. Określenia te na trwałe wpisały się w historię popkultury. W 1999 American Film Institute (AFI) umieścił jej nazwisko na 22. miejscu w opublikowanym przez siebie rankingu „największych aktorek wszech czasów” (The 50 Greatest American Screen Legends).