Back Johannes Kepler Afrikaans Johannes Kepler ALS ዮሐንስ ከፕለር Amharic Johannes Kepler AN يوهانس كبلر Arabic كيبلر ARZ জহান্স কেপলাৰ Assamese Johannes Kepler AST İohann Kepler Azerbaijani یوهانس کپلر AZB
 Johannes Kepler w 1620 | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 grudnia 1571 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 listopada 1630 |
| Przyczyna śmierci |
ciężka choroba serca[1] |
| Miejsce spoczynku |
Ratyzbona |
| Zawód, zajęcie | |
| Miejsce zamieszkania | |
| Edukacja | |
| Pracodawca | |
| Wyznanie | |
| Rodzice |
Heinrich, Katharina z domu Guldenmann |
| |
Johannes Kepler (ur. 27 grudnia 1571 w Weil der Stadt, zm. 15 listopada 1630 w Ratyzbonie) – niemiecki astronom, astrolog i matematyk, jedna z czołowych postaci rewolucji naukowej w XVII wieku. Najbardziej znany jest z nazwanych jego nazwiskiem praw ruchu planet, skodyfikowanych przez późniejszych astronomów na podstawie jego prac Astronomia nova, Harmonices Mundi i Epitome astronomiae Copernicanae. Prawa te wykorzystano do potwierdzenia słuszności teorii grawitacji Isaaca Newtona.
W trakcie swojej kariery Kepler był nauczycielem matematyki w Grazu, asystentem astronoma Tychona Brahe, matematykiem na dworze Rudolfa II Habsburga, nauczycielem matematyki w Linzu i doradcą Albrechta von Wallensteina. Poza badaniami astronomicznymi prowadził badania w zakresie optyki i ulepszył teleskop soczewkowy Galileusza.
W czasach Keplera nie istniało wyraźne rozróżnienie pomiędzy astronomią i astrologią, natomiast astronomia jako jedna ze sztuk wyzwolonych była wyraźnie oddzielona od fizyki, zaliczanej do filozofii przyrody. Kepler w swoich pracach używał argumentów religijnych, wychodząc z założenia, że Bóg stworzył świat zgodnie z inteligentnym planem, który można poznać za pomocą rozumu[2]. Określał swoją astronomię jako „fizykę niebieską”[3] i jako „wycieczkę w Metafizykę Arystotelesa”[4][5], przenosząc tradycyjnie pojmowaną kosmologię w obszar uniwersalnie obowiązującej matematyki[6][7]. Miał dwie żony Susanne Reuttinger i Barbarę Müller.
- ↑ Brzostkiewicz 1982 ↓.
- ↑ Barker i Goldstein 2001 ↓, s. 112–113.
- ↑ Johannes Kepler: New Astronomy. s. tytułowa.
- ↑ Johannes Kepler: New Astronomy. s. 26–27.
- ↑ Epitome of Copernican Astronomy. W: Johannes Kepler: Great Books of the Western World. T. 16. s. 845.
- ↑ Stephenson 1987 ↓, s. 1–2.
- ↑ Dear 2001 ↓, s. 74–78.