John C. Calhoun

John C. Calhoun
	; John Calhoun (1849)
Pełne imię i nazwisko	John Caldwell Calhoun
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1782 ; Abbeville
Data i miejsce śmierci	30 marca 1850 ; Waszyngton
	7. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych
Okres	od 4 marca 1825; do 28 grudnia 1832
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Druga dama	Floride Calhoun
Poprzednik	Daniel Tompkins
Następca	Martin Van Buren
	Sekretarz stanu USA
Okres	od 1 kwietnia 1844; do 10 marca 1845
Poprzednik	Abel P. Upshur
Następca	James Buchanan
	Sekretarz wojny USA
Okres	od 6 października 1817; do 4 marca 1825
Poprzednik	William H. Crawford
Następca	James Barbour
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

John Caldwell Calhoun (ur. 18 marca 1782 w Abbeville w Karolinie Południowej, zm. 30 marca 1850 w Waszyngtonie) – amerykański polityk, działacz Partii Demokratyczno-Republikańskiej, 7. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych.

W latach 1817–1825 był sekretarzem wojny w administracji prezydenta Jamesa Monroe, następnie wiceprezydentem przy prezydentach Johnie Quincy Adamsie i Andrew Jacksonie (od 1825); 28 grudnia 1832 był pierwszym wiceprezydentem USA w historii, który sam zrezygnował z pełnionej funkcji, gdy został senatorem z rodzinnego stanu Karolina Południowa.

W 1844 został sekretarzem stanu w administracji Johna Tylera (po tragicznej śmierci Abla P. Upshura); pełnił tę funkcję przez rok, do końca prezydentury Tylera. W 1957 Senat USA uznał Calhouna za jednego z pięciu najwybitniejszych senatorów w historii USA.

Najgorętszy zwolennik utrzymania niewolnictwa. Wobec napływających do Kongresu petycji o zniesienie niewolnictwa w Waszyngtonie i terytoriach kontrolowanych przez władze federalne doprowadził do uchwalenia ustaw kagańcowych (ang. gag laws) zabraniających dyskutowania sprawy niewolnictwa. Zakaz ten (naruszający wolność słowa i petycji gwarantowany przez 1 Poprawkę) uchylony został w 1844 dzięki agitacji byłego prezydenta Johna Quincy’ego Adamsa^[1]. Calhoun sprzeciwił się też projektowi Wilmota, zakazującemu wprowadzenia niewolnictwa na tereny zdobyte w wojnie z Meksykiem^[2]. Oponował też przeciw kompromisowi 1850, który ograniczał ekspansję niewolnictwa, jego mowę w tej sprawie trzeba było odczytać, gdyż on sam był już poważnie chory i wkrótce potem zmarł^[3].

[1] March 16, 1836 Gag Rule, John C. Calhoun – United States History, The slavery debate.

[2] Wilmot Proviso.

[3] John C. Calhoun, Three Senatorial Giants: Clay, Calhoun and Webster.

[1]

[2]

[3]

John C. Calhoun

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia