John Cale

John Cale

John Cale w roku 2006
Imię i nazwisko	John Davies Cale
Data i miejsce urodzenia	9 marca 1942 Walia (Garnant koło Ammanford)
Instrumenty	m.in. altówka, syntezator, instrumenty klawiszowe w tym organy i klawesyn, gitara basowa, gitara, głos
Gatunki	muzyka poważna, muzyka awangardowa, rock awangardowy, rock alternatywny, art rock, drone music, protopunk, melorecytacja (ang. spoken word), ambient, electronica, world music, glam rock, folk, pop, indie rock
Zawód	wokalista, muzyk, producent muzyczny, kompozytor, autor tekstów i piosenek
Aktywność	od 1965
Wydawnictwo	ZE Records
Powiązania	John Cage, Aaron Copland, Nico, Brian Eno, The Modern Lovers, Lou Reed, Erik Satie, Patti Smith, Theater of Eternal Music/Dream Syndicate, The Velvet Underground, Andy Warhol, La Monte Young, Hector Zazou
Współpracownicy
m.in. John Cage, Phil Collins (jako perkusista), Nick Drake, Brian Eno, Alejandro Escovedo, Happy Mondays, The Jesus Lizard, Mediæval Bæbes, Judy Nylon, Nico, Phil Manzanera, The Modern Lovers, Lou Reed, Terry Riley, Siouxsie and the Banshees, The Patti Smith Group, Squeeze, Suzanne Vega, Jennifer Warnes, La Monte Young, Hector Zazou
Strona internetowa

John Davies Cale (ur. 9 marca 1942 w Garnant w Walii) – walijski muzyk, kompozytor, piosenkarz, autor tekstów i piosenek, producent muzyczny.

W muzyce rockowej jest m.in. kojarzony jako jeden z założycieli zespołu The Velvet Underground, jednak udzielał się w różnych gatunkach i tradycjach muzycznych, w tym w muzyce poważnej koncertem na chór chłopięcy i orkiestrę symfoniczną na otwarcie parlamentu walijskiego, kompozycjami do baletu, filmu, koncertowaniem na fortepianie (z Johnem Cage’em), muzyce awangardowej (z La Monte Youngiem i zespołem mikrotonalnym Dream Syndicate), ambient (z Brianem Eno), punk rocka (z Patti Smith), rocku alternatywnym (z Lou Reedem) i nawet muzyce pop (z Nico). Według rysu biograficznego Johna Cale’a jako muzyka w opracowaniu BBC, jego wpływ na muzykę nowoczesną jest „bezsprzeczny”^[1], co z kolei potwierdzają wypowiedzi jego wielu wielkich współpracowników^[2][3]. Jednak, pomimo długoletniego uznania krytycznego, jak i w zawodzie i pracy w roli producenta muzycznego dla tak różnorakich muzyków jak Happy Mondays, The Jesus Lizard, Mediæval Bæbes, Siouxsie and the Banshees czy Jennifer Warnes, medialność w głównych nurtach kultury masowej raczej nie była mu dana^[1][3].