Cesarz rzymski | |
Okres | |
---|---|
Moneta | |
Propagandowy antoninian wybity dla Juliana jako władcy obydwu Panonii (Górnej i Dolnej) |
Marcus Aurelius Sabinus Iulianus (zwany też Julianem z Panonii) – cesarz rzymski od 284 do 285 roku n.e. Uzurpator za panowania cesarza Karynusa (283–285).
Jako zbuntowany namiestnik w kraju Wenetów[1] (corrector Venetiae (et Histriae)) z pogranicza Italii i Ilirii[2] zajął Panonię po dotarciu do Italii wiadomości o śmierci Numeriana (283–284), współcesarza i brata Karynusa. Ogłoszony przez swych żołnierzy augustem, emitował własne monety z opanowanej mennicy w Siscii[3].
Pod koniec 284 lub na początku 285 Karynus rozbił jego wojska w bitwie stoczonej w okolicach Werony[4][5]. Według jednej wersji wydarzeń uzurpator został ścięty[1], według innej – miał zginąć w bitwie[6].