Julius Erving

Julius Winfield Erving II

32, 6
niski skrzydłowy
Pseudonim	Dr. J, The Claw
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1950 East Meadow
Wzrost	201 cm
Masa ciała	95 kg
Kariera
Aktywność	1971–1987
Szkoła średnia	Roosevelt (Roosevelt, Nowy Jork)
College	Massachusetts (1968–1971)
Draft	1972, numer: 12 Milwaukee Bucks
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1971–1973 Virginia Squires 155 1973–1976 New York Nets 252 1976–1987 Philadelphia 76ers 836
Multimedia w Wikimedia Commons

Julius Winfield Erving II (ur. 22 lutego 1950 w East Meadow) – amerykański koszykarz, grający na pozycji niskiego skrzydłowego, mistrz NBA z 1983, członek Koszykarskiej Galerii Sław, nosił przydomek Dr. J^[1].

Mierzący 201 cm wzrostu koszykarz studiował na University of Massachusetts. Choć wybrano go w drafcie NBA 1972, zawodową karierę zaczynał w ABA, lidze na początku lat 70. konkurencyjnej dla NBA. Był jedną z największych gwiazd tych rozgrywek. Lata 1971-1973 spędził w Virginia Squires, przez kolejne trzy sezony był graczem New York Nets. Zaliczano go do I składu All-ABA (1973-1976) oraz drugiego (1972). Był trzykrotnie liderem strzelców ABA (1973, 1974, 1976) oraz wystąpił pięciokrotnie w meczu gwiazd ABA (1972-1976). Dwukrotnie zdobywał tytuł mistrza ABA (1974, 1976), otrzymując przy tym za każdym razem tytuł MVP finałów, był także trzykrotnie MVP sezonu zasadniczego ligi ABA (1974-1976). W 1976 podczas meczu gwiazd ABA wygrał pierwszy w historii turniej wsadów, w którym to wykonał wsad z linii rzutów osobistych.

W tym samym roku doszło do połączenia lig, a Erving został graczem Philadelphia 76ers. Do końca kariery – w 1987 – był związany z tą organizacją. Z nim w składzie 76ers z miejsca awansowali do czołówki ligi, a w 1983 został mistrzem NBA.

W sezonie 1979/1980 zajął drugie miejsce w głosowaniu na MVP fazy zasadniczej^[2].

W 1981 został MVP sezonu zasadniczego. Jedenaście razy brał udział w NBA All-Star Game (dwa razy był MVP spotkania gwiazd). Zaliczano go do I składu All-NBA (5 × 1978, 1980-1983), All-NBA 2nd Team (1977, 1984). Znany był jako świetny dunker. Wystartował w konkursach wsadów NBA w 1984 oraz 1985. W 1984 zajął drugie miejsce za Larry Nancem, w 1985 był natomiast czwarty.

W 1996 znalazł się wśród 50 najlepszych graczy występujących kiedykolwiek w NBA.

Magazyn koszykarski Slam uznał go za jedną z największych gwiazd koszykówki ulicznej w historii^[3], podobnie jak i kilka innych wydawnictw oraz portali internetowych^[4][5].