Junkers Ju 87

Junkers Ju 87 „Stuka”
(dane wersji B-2)

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Junkers
Konstruktor	Hermann Pohlmann
Typ	bombowiec nurkujący samolot szturmowy
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – stałe
Załoga	2 (pilot i strzelec-radiooperator)
Historia
Data oblotu	17 września 1935
Lata produkcji	1937–1944
Wycofanie ze służby	1945
Liczba egz.	6500 (wyprodukowane), 2 (eksponaty muzealne)
Dane techniczne
Napęd	1 silnik widlasty, 12-cylindrowy chłodzony cieczą Junkers Jumo 211 Da
Moc	1200 KM (883 kW)
Wymiary
Rozpiętość	13,80 m
Długość	11,10 m
Wysokość	4,01 m
Powierzchnia nośna	31,90 m²
Masa
Własna	2750 kg
Startowa	4250 kg
Osiągi
Prędkość maks.	380 km/h na wysokości 4090 m
Prędkość przelotowa	336 km/h na wysokości 3700 m
Prędkość wznoszenia	na 4000 m w 12 min
Pułap	8000 m
Zasięg	790 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 km MG 17 kal. 7,92 mm, 1 km MG 15 kal. 7,92 mm 700 kg bomb
Użytkownicy
Carstwo Bułgarii, Niepodległe Państwo Chorwackie, Czechosłowacja, Cesarstwo Japonii, Socjalistyczna Federacyjna Republika Jugosławii, III Rzesza, Królestwo Rumunii, Republika Słowacka, Królestwo Węgier, Królestwo Włoch
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Junkers Ju 87 Stuka (z niem. Sturzkampfflugzeug) – niemiecki bombowiec nurkujący z okresu II wojny światowej. Zaprojektowana przez Hermanna Pohlmanna i oblatana 17 września 1935 maszyna swój chrzest bojowy przeszła w 1938 roku podczas wojny domowej w Hiszpanii. W niemieckiej propagandzie samolot stał się symbolem wielkości Luftwaffe.

Cechą charakterystyczną Ju 87 były skrzydła w konfiguracji litery „W” i montowane w początkowym okresie wojny syreny akustyczne (tzw. „trąby jerychońskie”), uruchamiane podczas wprowadzania samolotu w lot nurkowy. Dźwięk syren wywoływał panikę na ziemi oraz działał destrukcyjnie na morale żołnierzy. Do bomb podczepianych do samolotu montowano kartonowe rurki, które wywoływały narastający w trakcie spadania świst. Projekt zakładał wiele innowacji, m.in. automat umożliwiający wyprowadzenie samolotu z lotu nurkowego w przypadku utraty przytomności przez pilota. Chociaż samolot był nowoczesny, miał też szereg wad – był słabo opancerzony, mało zwrotny i powolny.

Maszyna z sukcesami wykorzystywana była podczas ataku na Polskę, walk w Skandynawii, ofensywy na Francję, kampanii śródziemnomorskiej, bitwy o Kretę oraz operacji Barbarossa. Nie sprawdziła się natomiast podczas bitwy o Anglię.

Kiedy Luftwaffe straciło panowanie w powietrzu, Ju 87 bez eskorty myśliwców stawały się łatwym celem maszyn alianckich. Z powodu braku następcy samolot produkowany był do 1944 roku. Stuka używany był do ostatnich dni wojny, choć w większości został zastąpiony przez Focke-Wulf Fw 190 w wersji myśliwsko-bombowej. Przez osiem lat w okresie od 1936 do 1944 wyprodukowano około 6500 sztuk Ju 87 w różnych wersjach.