Pochodzenie |
dance, muzyka elektroniczna, synth pop, hip-hop, rock, rhythm and blues |
---|---|
Czas i miejsce powstania |
początek lat 90. XX w. w Korei Południowej |
Instrumenty |
śpiew, rap, automat perkusyjny. perkusja, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, fortepian, sampler, sekwencer, syntezator, vocoder, auto-tune, okazjonalnie inne instrumenty, jak na przykład dęte i strunowe |
Inne tematy | |
J-pop, C-pop |
K-pop (/keɪ pɔp/, akronim od ang. Korean pop[1]; hangul 케이팝, keipab) – gatunek muzyki popularnej, który powstał w Korei Południowej[2], łącząc w sobie elementy dance-pop, ballada popowa, electropop, hip-hop, rock, jazz, pop opera, współczesny rhythm and blues czy muzyka klasyczna[3][4]. Gatunek ten pojawił się wraz z jedną z pierwszych grup K-popowych, Seo Taiji and Boys, która powstała w roku 1992. Ich eksperymenty z różnymi stylami muzyki „przekształciły scenę muzyczną Korei”[5]. W rezultacie włączanie zagranicznych elementów muzycznych stało się powszechną praktyką wśród artystów K-popowych[6].
Według autora amerykańskiego magazynu muzycznego „Rolling Stone” K-pop to mieszanka modnej muzyki zachodniej i wysokoenergetycznego japońskiego popu, która przyciąga słuchaczy za pomocą powtarzalnych chwytliwych zwrotów, czasami w języku angielskim. K-pop to połączenie zarówno śpiewu, jak i rapu oraz przywiązanie dużej wagi do warstwy wizualnej występu oraz efektów scenicznych[1].
K-pop to nie tylko muzyka; stał się subkulturą, która jest popularna wśród młodzieży całego świata. Dzięki internetowi i dostępności treści cyfrowych zyskał szeroką publiczność[7].