Kampania norweska

Kampania norweska

II wojna światowa, front zachodni
Od góry, zgodnie z ruchem wskazówek zegara: żołnierze niemieccy wspinają się po stromej drodze na południe od Bagn; król Haakon VII i następca tronu książę Olaf kryjący się w zagajniku niedaleko Molde podczas niemieckiego bombardowania; Twierdza Oscarsborg pod ostrzałem 9 kwietnia 1940; strzelcy alpejscy w rejonie Narwiku; norweska 75 mm armata Ehrhardt model 1901 w walce
Czas	9 kwietnia – 10 czerwca 1940
Miejsce	Norwegia i Dania
Terytorium	Skandynawia
Przyczyna	ekspansjonizm niemiecki
Wynik	zwycięstwo Niemców
Strony konfliktu
Norwegia  Wielka Brytania  Francja  Polska  Dania  III Rzesza
Dowódcy
Otto Ruge Halvor Hansson Rasmus Hatledal Kristian Laake William Wain Prior Adrian Carton de Wiart William Boyle Charles Tolver Paget Pierse Joseph Mackesy Zygmunt Bohusz-Szyszko Nikolaus von Falkenhorst Alfred Saalwächter
Siły
Norwegia: 50 tys.-60 tys. żołnierzy Korpus Ekspedycyjny: 25 tys.-35 tys. żołnierzy Dania: 14 tys. żołnierzy Niemcy: 80 tys.-120 tys. żołnierzy
Straty
Norwegia: 1335 Wielka Brytania: 1869 Francja i Polska: 530 Dania: 30 zabitych Ogółem: 3734 zabitych[1] Niemcy: 5296 żołnierzy zabitych, rannych i zaginionych 242 samoloty 1 krążownik ciężki 2 krążowniki lekkie 10 niszczycieli 1 okręt artyleryjski 6 okrętów podwodnych 31 statków transportowych
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Kampania norweska – działania wojenne wojsk norweskich, francuskich, brytyjskich i polskich przeciwko inwazji niemieckiej prowadzone w dniach 9 kwietnia – 10 czerwca 1940 roku w czasie II wojny światowej. W nazewnictwie niemieckim kryptonim operacja Weserübung obejmował zarówno atak na Danię, jak kampanię w Norwegii. Inwazja rozpoczęła się 9 kwietnia 1940 roku i oznaczała faktyczny koniec dziwnej wojny na Zachodzie.