Kancelaria monarsza – organ pomocniczy kanclerza funkcjonujący w Polsce.
Kancelaria królewska zjednoczonego państwa polskiego wyłoniła się z kancelarii książęcej Władysława Łokietka, kiedy ten zjednoczył państwo polskie i koronował się na króla. Nie miała stałej siedziby i przemieszczała się wraz z dworem królewskim. Na czele kancelarii stał kanclerz, który w czasie panowania Ludwika Węgierskiego w roku 1381 przyjął tytuł najwyższego kanclerza Królestwa Polskiego (łac. cancelarrius supremus regni Poloniae). Jego współpracownikiem był podkanclerzy. Z czasem ich kompetencje zostały zrównane, odróżniała ich tylko wielkość używanych pieczęci. Honorowe pierwszeństwo przysługiwało kanclerzowi.