Karl Adolph Gjellerup, ps. Epigonos (ur. 2 czerwca 1857 w Roholte w Danii, zm. 13 października 1919 w Klotzsche k. Drezna) – duński poeta, dramaturg i powieściopisarz, piszący zarówno w języku duńskim, jak i niemieckim. Przedstawiciel tzw. przełomu modernistycznego (Det moderne Gennembrud), naturalista, dekadent oraz autor przesiąkniętych pesymizmem i filozofią Schopenhauera powieści psychologicznych, znany zwłaszcza dzięki książce Młyn na wzgórzu. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1917 (wspólnie z Henrikiem Pontoppidan). Z uzasadnienia komisji noblowskiej, otrzymał ją za różnorodną twórczość poetycką i wzniosłe ideały[1].