obraz Albrechta Dürera | |
Król Franków (do 4 grudnia 771 razem z Karlomanem I) | |
Okres |
od 24 września 768 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Cesarz rzymski | |
Okres |
od 25 grudnia 800 |
Koronacja |
25 grudnia 800[1] |
Poprzednik |
nowy tytuł |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
2 kwietnia 742 lub 747 |
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Karol I Wielki (łac. Carolus Magnus, fr. Charlemagne, niem. Karl der Grosse; ur. 2 kwietnia 742 lub 747, zm. 28 stycznia 814 w Akwizgranie) – król Franków i Longobardów, cesarz rzymski od 25 grudnia 800. Wnuk Karola Młota, syn Pepina Krótkiego z dynastii Karolingów i Bertrady z Laon – córki Heriberta, hrabiego Laon. Błogosławiony Kościoła katolickiego.
Stworzył pierwsze europejskie imperium od czasu upadku cesarstwa zachodniorzymskiego (476)[2]. Przydomek zawdzięczał nie tylko dokonaniom, ale i posturze – przeprowadzone w 1861 roku pomiary szkieletu władcy sugerowały, że miał on 192 cm wzrostu, jednak przeprowadzone w 2010 badania rentgenowskie i tomograficzne szkieletu wykazały, że w rzeczywistości miał 184 cm (jak na swoje czasy był jednak bardzo wysoki, taki wzrost miało tylko ok. 1% męskiej populacji)[3]. Od jego imienia pochodzi w języku polskim słowo król[4].