Nazwa potoczna |
Karta Polaka |
---|---|
Państwo | |
Data wydania |
7 września 2007 |
Miejsce publikacji | |
Tekst jednolity | |
Data wejścia w życie |
29 marca 2008 |
Rodzaj aktu |
ustawa |
Przedmiot regulacji | |
Status |
obowiązujący |
Ostatnio zmieniony przez | |
Wejście w życie ostatniej zmiany |
29 stycznia 2022 |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Karta Polaka – dokument potwierdzający przynależność do narodu polskiego, który może być przyznany osobie nieposiadającej obywatelstwa polskiego albo zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz deklarującej przynależność do narodu polskiego i spełniającej określone ustawą warunki.
Kartę Polaka ustanowiono ustawą z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz.U. z 2007 r. nr 180, poz. 1280), która określa uprawnienia posiadacza Karty Polaka, zasady przyznawania, utraty ważności i unieważniania Karty Polaka oraz właściwość i tryb postępowania organów w tych sprawach.
W latach 2008–2021 o Kartę Polaka ubiegało się 350 tys. osób, głównie z Białorusi oraz Ukrainy[1].