Karta SIM (ang. subscriber identity module), moduł identyfikacji abonenta – karta mikroprocesorowa, która służy do identyfikacji abonenta za pomocą numeru IMSI (odpowiednika IMEI) oraz numeru seryjnego karty SSN (SIM Serial Number); pozwala ona również na przechowywanie pewnej niewielkiej ilości danych (np. kontaktów, SMS-ów) w pamięci EEPROM.
W telefonach komórkowych karta SIM, mimo iż nie jest bezpośrednio powiązana z telefonem, jednak jest niezbędnym elementem do jego użytkowania, bowiem karta SIM daje dostęp do pamięci ROM, która uruchamia telefon. Również w smartfonach karta SIM odblokowuje prawie wszystkie funkcje potrzebne do korzystania z urządzenia. Ponadto karta SIM jest wykorzystywana w wielu urządzeniach do mobilnej komunikacji, bądź w urządzeniach IoT[1].
Zgodnie ze specyfikacją 3GPP, z telefonu bez karty SIM można wykonywać połączenia na numery: 000, 08, 112, 110, 118, 119, 911 i 999. Są to numery obsługiwane przez operatorów jako połączenia alarmowe: mają one wyższy priorytet podczas przydzielania zasobów radiowych, za połączenia z nimi nie są naliczane opłaty i przekierowywane są do właściwych, wskazanych przez odpowiedni urząd, centrów ratunkowych znajdujących się najbliżej miejsca, z którego wykonano połączenie. W zależności od obszaru geograficznego tylko niektóre z tych numerów są aktywne, np. w Polsce (i większości krajów europejskich) jest to numer 112, w Ameryce Północnej 911, a w Japonii 110, 118 i 119.