Keynesizm – szkoła makroekonomiczna, której inicjatorem był John Maynard Keynes. Postuluje zwiększanie wydatków rządowych netto, które, według zwolenników, są potrzebne, aby ożywić wzrost gospodarczy i uzyskać produkcję potencjalną. Została zaprezentowana przez Keynesa w publikacji „Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i pieniądza” w 1936 roku. Była odpowiedzią na wielki kryzys, który wpłynął na gospodarkę światową w latach 30. XX wieku. Nowa teoria ekonomii zyskała dużą popularność[1] wśród ekonomistów, którzy popierali interwencjonizm państwa. Stała się głównym nurtem polityki ekonomicznej po zakończeniu II wojny światowej i została połączona z ekonomią neoklasyczną. Obok keynesizmu wykształcił się postkeynesizm odrzucający modele neoklasyczne, wskazujący na konieczność budowy kolejnych modeli teoretycznych, na podstawie teorii Keynesa, zamiast umiejscowić ją w neoklasycznym paradygmacie długookresowym[2].