Back Klauzura (klášter) Czech Klausur (Kloster) German Enclosed religious orders English Klaŭzuro Esperanto Clausura monástica Spanish Klausuur Estonian Klausura Basque Clôture religieuse French Klausuer Frisian Zatvoreni crkveni redovi Croatian
Klauzura (łac. clausus – zamknięty) – zamknięta część domu zakonnego lub klasztoru. Nie mają do niej wstępu osoby z zewnątrz, zwłaszcza płci odmiennej. Nie wolno jej opuścić zakonnikom bez zezwolenia przełożonego. Zakony z obowiązującą ścisłą klauzurą nazywane są zakonami klauzurowymi. Tylko nieliczni zakonnicy zostają wyznaczeni do kontaktu z otoczeniem i osobami z zewnątrz (np. w sprawach zakupów, remontów itp.).
Klauzura została wprowadzona przez św. Cezarego z Arles w 510 r., upowszechniona przez papieża Bonifacego VIII w 1298 r.
Ważność klauzury także we współczesnym chrześcijaństwie na nowo ukazał Jan Paweł II w apostolskiej adhortacji Vita consecrata (Życie konsekrowane). Papież wskazał m.in. że klauzura służy skupieniu swojego życia na kontemplacji Chrystusa. Pozwala także doświadczyć kenozy, ogołocenia Chrystusa (por. Flp 2,7):
Postrzegana w świetle tego powołania i misji w Kościele klauzura zaspokaja potrzebę przebywania z Chrystusem, odczuwaną jako nadrzędna. Wybierając zamkniętą przestrzeń jako środowisko życia, mniszki klauzurowe mają udział w całkowitym wyniszczeniu się Chrystusa poprzez radykalne ubóstwo, którego wyrazem jest wyrzeczenie się nie tylko rzeczy, ale także „przestrzeni”, kontaktów i wielu dóbr stworzonych. Ten szczególny sposób ofiarowania „ciała” pozwala im bardziej odczuwalnie zagłębić się w misterium eucharystyczne. Mniszki ofiarowują się wraz z Jezusem za zbawienie świata. Ich dar ma nie tylko aspekt ofiary i zadośćuczynienia, ale zyskuje także wymiar dziękczynienia składanego Ojcu przez udział w dziękczynieniu umiłowanego Syna[1].
Forma i zakres klauzury jest ustalana przez poszczególne zakony i klasztory. Najbardziej rozpowszechniona jest tzw. klauzura papieska, czyli zgodna z zasadami określonymi przez Stolicę Apostolską (por. KPK 667, § 3)[2].
Klauzura to także: przepisy kanoniczne ograniczające komunikację zakonników z osobami postronnymi oraz regulacje wewnątrzzakonne określające czas i skalę komunikacji wewnątrz zakonu.
- ↑ Jan Paweł II: Posynodalna Adhortacja Apostolska „VITA CONSECRATA”, 59. 25 marca 1996. [dostęp 2011-11-21].
- ↑ Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego: VERBI SPONSA - Instruction on the Contemplative Life and on the Enclosure of Nuns, 10. 13 maja 1999. [dostęp 2011-11-21]. (ang.).