| Data i miejsce urodzenia |
3 marca 1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 marca 1990 |
| Zawód, zajęcie |
filozof |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
| |
Klemens Karol Szaniawski (ur. 3 marca 1925 w Warszawie, zm. 5 marca 1990 tamże)[1] – polski filozof specjalizujący się w logice, metodologii i filozofii nauki, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, wolnomularz[2].
W latach 1964–1972 kierownik Katedry Metod Badawczych w Socjologii, a w latach 1972–1990 kierownik Zakładu Logiki w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1968 dziekan Wydziału Filozofii i Socjologii UW, w 1984 wybrany na rektora UW (jego wybór został odrzucony przez ministra oświaty). Pracownik naukowy w Zakładzie Logiki Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. Autor ponad stu prac naukowych, w latach 1970–1974 redaktor naczelny czasopisma Studia Logica. Od 1977 przewodniczący Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, określany „jedną z czołowych postaci polskiej sceny filozoficznej XX w.”[3]. Żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski, więzień obozów koncentracyjnych Auschwitz i Mauthausen. Działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, uczestnik obrad Okrągłego Stołu po stronie solidarnościowej.
- ↑ Marek Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [online] [dostęp 2022-08-17].
- ↑ Wolnomularze w Powstaniu Warszawskim - Klemens Szaniawski [online], wolnomularstwo.pl, 2 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-08] (pol.).
- ↑ Klemens Szaniawski – filozof „Solidarności”. Polskie Radio, 3 marca 2020. [dostęp 2020-03-22].