Klasyfikacja naukowa | |
321.321 | |
Klasyfikacja popularna | |
strunowy, szyjkowy, szarpany | |
Podobne instrumenty | |
Kobza – dawny instrument muzyczny z grupy chordofonów szarpanych, rodzaj lutni z krótką szyjką o mocno wypukłym korpusie rezonansowym[1][2]. Struny szarpie się plektronem[3]. Kobza przeznaczona do gry solowej ma 2–6 strun metalowych lub jelitowych (często mieszanych); używana do akompaniamentu ma 8–12 strun jelitowych (niższych) i metalowych (wyższych), strojonych po dwie w unisonie lub w oktawie[1]. Struny rozciągnięte są wzdłuż szyjki. Dodatkowe – rozpięte poniżej szyjki, nad płytą wierzchnią pudła rezonansowego – dodane zostały w XIV lub XV wieku; od tego czasu instrument nazywano bandurą[4].
Współcześnie kobza używana jest jeszcze niekiedy na Bukowinie, w Mołdawii, na terenach krain historycznych Rumunii i Bułgarii: Dobrudży, Wołoszczyźnie i Oltenii[1] oraz na Ukrainie[2][3][5].
Termin „kobza” bywa błędnie stosowany na określenie dud (instrumentu dętego), których poprawna nazwa brzmi koza, kozioł[1][2][6] lub wołynka[7].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ieuKobza
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie pwn
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie britannica
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ieuFolkInstruments