Kodeks Bezy

Kodeks Bezy

J 3,26-4,1 (tekst grecki)
Oznaczenie	Dea
Data powstania	V wiek
Rodzaj	kodeks majuskułowy
Numer	05
Zawartość	Ewangelie, Dzieje
Język	grecki, łaciński
Rozmiary	26 × 21,5 cm
Typ tekstu	tekst zachodni
Kategoria	IV
Miejsce przechowywania	Cambridge University
Multimedia w Wikimedia Commons

Kodeks Bezy, łac. Codex Bezae Cantabrigiensis, oznaczany symbolem D^ea lub 05 (na liście rękopisów Nowego Testamentu Gregory-Aland) – rękopis Nowego Testamentu pisany uncjałą na pergaminie, w językach greckim i łacińskim, pochodzi z roku ok. 400. Drugi człon w nazwie – Bezae – pochodzi od nazwiska Teodora Bezy (1519-1605), następcy Kalwina w Genewie, który wszedł w posiadanie kodeksu, człon Cantabrigiensis – od Cambridge. Symbol D, nadany został przez J.J. Wettsteina w 1751 roku, symbol 05 zaś przez C.R. Gregory w 1908 roku^[1]. Część kart kodeksu zaginęła.

Kodeks przekazuje tekst Nowego Testamentu według zachodniej tradycji tekstualnej. Wciąż nie rozstrzygnięto miejsca pochodzenia tego kodeksu. Wykazuje on nieco opuszczeń w tekście Ewangelii Łukasza i wiele dodatków w tekście Dziejów Apostolskich. Z tego względu od dawna wzbudza zainteresowanie zarówno wśród biblistów (przede wszystkim ze względu na tekst Dziejów), jak i laików. Od czterech wieków poddawany jest badaniom biblistów oraz krytyków tekstu. Powstało wiele obszernych opracowań kodeksu (nawet dwutomowe). W filmie Kod Leonarda da Vinci wykorzystano łaciński tekst z Łk 6, 1-4 pochodzący z Kodeksu Bezy^[2] . Cieszy się zainteresowaniem chrześcijańskich fundamentalistów (ze względu na Mk 1, 41; genealogię w Łk; Łk 24, 6 itd.).