Nazwa potoczna |
kodeks prawa kanonicznego |
---|---|
Skrót nazwy |
CIC, KPK |
Państwo | |
Data wydania |
25 stycznia 1983 (promulgacja przez papieża Jana Pawła II) |
Data wejścia w życie |
27 listopada 1983 |
Rodzaj aktu | |
Przedmiot regulacji | |
Status |
obowiązujący |
Ostatnio zmieniony przez |
motu proprio Prelature personali[1] |
Wejście w życie ostatniej zmiany |
8 sierpnia 2023[1] |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Codex Iuris canonici auctoritate Joannis Pauli PP. II promulgatus (pol. Kodeks prawa kanonicznego, skrót: CIC lub KPK) – podstawowy dokument ustawodawczy Kościoła katolickiego obrządku łacińskiego promulgowany 25 stycznia 1983 przez Jana Pawła II konstytucją apostolską Sacrae disciplinae leges. Wszedł w życie 27 listopada 1983 r. Zastąpił pio-benedyktyński kodeks prawa kanonicznego i liczne ustawy kościelne wydane po 1917.
Kodeks składa się z siedmiu ksiąg, które dzielą się na tytuły, a te na rozdziały i kanony. Księgi obszerniejsze dodatkowo są podzielone na części i czasami na sekcje. Zawiera 1752 kanony.
Kodeks został znowelizowany w 1998 roku przez Jana Pawła II apostolskim motu proprio Ad Tuendam Fidem (kan. 750 i 1371, n. 1)[2], w 2009 roku przez Benedykta XVI apostolskim motu proprio Omnium in mentem (kan. 1008, 1009, 1086, 1117 i 1124)[3], w 2015 przez Franciszka apostolskim motu prioprio Mitis Iudex Dominus Iesus (kan. 1671–1691), a także w 2016 przez tego samego papieża apostolskim motu proprio De concordia inter Codices (kan. 111, 112, 535, § 2, 868, § 1 i 3, 1108, § 3, 1109, 1111, § 1, kan. 1112, § 2, kan. 1116, § 3, kan. 1127, § 1), w 2017 apostolskim motu proprio Magnum Principium (kan. 838, § 2 i 3), w 2019 apostolskim motu proprio Communis Vita (kan. 694 i 729)[4], w 2020 apostolskim motu proprio Authenticum charismatis (kan. 579)[5] i w 2021 apostolskim motu proprio Spiritus Domini (kan. 230 § 1)[6] oraz konstytucją apostolską Pascite gregem Dei (księga VI)[7], a także w 2022 apostolskim motu proprio Competentias quasdam decernere (kan. 237 § 2, 242 § 1, 265, 604 § 3, 686 § 1, 688 § 2, 699 § 2, 700, 775 § 2, 1308 i 1310)[8] i Recognnitum Librum VI (kan. 695 § 1)[9], w 2023 apostolskim motu proprio Expedit ut iura (kan. 700)[10] i Prelature personali (kan. 295 i 296)[1]. Zmiany z 2015 weszły w życie 8 grudnia 2015[11]. Zmiany z 2016 weszły w życie 31 maja 2016[12]. Zmiany z 2017 weszły w życie 1 października 2017[13]. Zmiany z 2019 r. obowiązują od 10 kwietnia 2019[4], z 2020 r. – od 10 listopada 2020 r.[5], natomiast z 2021 r. – od 11 stycznia 2021[6]. Zmiany wprowadzone konstytucją apostolską Pascite gregem Dei weszły w życie 8 grudnia 2021[7], natomiast motu proprio Competentias quasdam decernere – 15 lutego 2022 r[8], a motu proprio Recognitum Librum VI – 26 kwietnia tego samego roku[9]. Zmiany wprowadzone motu proprio Expedit ut iura obowiązują od 7 maja 2023[10], natomiast motu proprio Prelature personali - od 8 sierpnia 2023[1].
Kodeks nie jest jedynym obowiązującym źródłem prawa kanonicznego.