Kolonia Emma

Kolonia Emma w Radlinie (niem. Colonie Emma) – wczesnomodernistyczne osiedle przykopalniane zaprojektowane i wybudowane w Radlinie w województwie śląskim po 1897 roku i w latach 1910-1913. Obecnie obszar ten należy do części Radlina o nazwie Marcel.

Pierwsze budynki powstały w 1897 roku i były przeznaczone dla urzędników pracujących w Kopalni "Emma" (wzdłuż dzisiejszej ul. Korfantego, wówczas Kaiser-Wilhelmstraße). Projektantem tej części osiedla zwanej starą kolonią, był prawdopodobnie A. Becher^[1]. Zgrupowane są w rejonie ulicy Bronisława Czecha i Pocztowej, a kilka znajduje się przy ulicy Korfantego. Drugi etap budowy to lata 1910-1913. Powstał wówczas przy ulicy Korfantego i Mielęckiego zespół budynków 12-rodzinnych z mieszkaniami o powierzchni 43 m2 (w układzie grzebieniowym) i 55 m2 (przyuliczne) z toaletami w pomieszczeniach gospodarczych, a także zespół budowli szkolnych oraz willa dyrektora kopalni Emma. Zabudowa drugiego etapu nawiązywała do idei osiedla-ogrodu, zaś architektonicznie przypominały domy typu „cottage”^[2]. Projektantem tej części byli William Müller^[1][3]. Rozbudowę kolonii projektował Hans Poelzig, jednak jego projektu nie zrealizowano.

Przy ulicy Korfantego powstały także domy mieszkalne przeznaczone dla urzędników w formie podmiejskich willi i budynki użyteczności publicznej, w tym domy kwaterunkowe dla górników (ul. Mariacka)^[4]. Jeden z nich pełnił rolę siedziby magistratu i policji. Przed wybuchem II wojny światowej był używany przez sztab Obrony Narodowej^[1].

W 1913 osiedle składało się z 14 budynków mieszkalnych dla urzędników, 49 domów rodzin robotniczych, 20 pokoi dla kawalerów, budynku naczelnika, domu towarowego, gospody, biblioteki, łaźni, pralni, pieców piekarniczych, zakładu fryzjerskiego oraz trzech domów noclegowych^[1].