 nr rej. 1535-A z 20 grudnia 1993
| |
 Kamienice przy skrzyżowaniu ulic Uniwersyteckiej i Mianowskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
| 52°13′08,0400″N 20°59′00,9600″E/52,218900 20,983600 | |
Kolonia Lubeckiego – zabytkowe osiedle na warszawskiej Ochocie. Zajmuje obszar ograniczony ulicami Filtrową, Krzywickiego, Wawelską, Grójecką i placem Narutowicza. Kolonia Lubeckiego mieści się w dwóch osiedlach wydzielonych przez MSI: Starej Ochocie i Filtrach. Na osiedle składają się w większości luźno pobudowane, międzywojenne kamienice o dość jednolitym charakterze z dużą ilością zieleni.
W najwęższym, pierwotnym ujęciu Kolonia Lubeckiego to obszar jednej działki ograniczonej ulicami Rapackiego, Raszyńską, Zapolskiej i Mianowskiego, gdzie powstały domy spółdzielni mieszkaniowej im. Lubeckiego. Następnie nazwę rozszerzono[1]. W zachodniej części Kolonii Lubeckiego koncentrycznie wygięte ulice Maurycego Mochnackiego i Józefa Mianowskiego otaczają plac Narutowicza. Wschodnia część sięgająca do parku Wielkopolskiego przez niektórych nie jest uważana za właściwą część kolonii[1]. Jeszcze dalej na wschód, pomiędzy parkiem Wielkopolskim a ulicą Krzywickiego, leży obszar, który bywa zaliczany zarówno do Kolonii Lubeckiego, jak i Kolonii Staszica[2].
- ↑ a b Pomiędzy Kolonią Staszica a Kolonią Lubeckiego, [w:] Jarosław Zieliński, Ochotnicy na spacer, Warszawa: Veda, 2010, s. 44-59, ISBN 978-83-61932-22-2 (pol.).
- ↑ Jarosław Zieliński. Z dziejów Ochoty – Kolonia Lubeckiego (1). „Ochotnik”. 2 (11), s. 4-5, 2006. Ośrodek Kultury Ochoty. (pol.).