Konfiguracja D i L (konfiguracja względna) – sposób określania i nazywania izomerów optycznych związków chemicznych poprzez analizę korelacyjną względem aldehydu glicerynowego.
Przed poznaniem struktury przestrzennej obu stereoizomerów aldehydu glicerynowego przyjęto, że ten który w projekcji Fischera ma grupę hydroksylową po lewej stronie oznaczany będzie literą „L” a ten z grupą OH po prawej literą „D”. Późniejsze badania potwierdziły, że przyjęte losowo z 50% prawdopodobieństwem założenie było trafione. Wprowadzenie tego pojęcia, jeszcze przed opracowaniem spektroskopowych metod określania konfiguracji bezwzględnej, miało na celu określanie konfiguracji innych związków przez korelację do odpowiedniego izomeru aldehydu glicerynowego przez reakcje chemiczne tego aldehydu z innymi związkami w taki sposób, aby nie dokonać rozerwania wiązań przy asymetrycznym atomie węgla.
Oznaczenie D lub L zapisuje się kapitalikiem i stawia, oddzielone dywizem (łącznikiem), przed nazwą związku. Rodzaj anomeru podaje się w nazwie przed nim – na przykład: α-D-glukoza.