Back Konkordaat Afrikaans Konkordat Azerbaijani Канкардат Byelorussian Канкардат BE-X-OLD Конкордат Bulgarian Concordat Catalan Konkordát Czech Konkordat Danish Staatskirchenvertrag German Κονκορδάτο Greek
Konkordat (łac. concordatum: uzgodniony) – umowa międzynarodowa zawierana między państwem a Stolicą Apostolską, która reguluje sprawy dotyczące obu stron (pozycja Kościoła katolickiego w danym państwie, zapewnienie wolności nauczania religii i wypełniania swojej misji, kwestie własności, ważności małżeństw sakramentalnych, wpływu władz państwowych na obsadę stolic biskupich itp.). Ponadto nazwa konkordat używana jest również jako nazwa techniczna na oznaczenie jakiejkolwiek umowy dwustronnej pomiędzy władzą kościelną i państwową[1].
Nazwa pochodzi z języka łacińskiego, od concordare – zgadzać się. Historycznie używano również innych nazw na oznaczenie tego rodzaju umów: concordia, pactum, pax, concordata, conventio, modus vivendi.
Ze względu na zakres regulowanych spraw, konkordaty można podzielić na:
- konkordaty całościowe – określające podstawowe zasady relacji oraz regulujące szeroki zakres spraw interesujący państwo i Kościół
- konkordaty parcjalne – regulujące wybrane zagadnienia w stosunkach państwa i Kościoła.
Konkordat, mimo że jest zawierany ze Stolicą Apostolską i dotyczy spraw katolików, najczęściej jest także podstawą do przyznania wyznawcom innych religii takich samych uprawnień jak te zapisane w konkordacie, np. małżeństwa kościelne 11 wyznań działających w Polsce na podstawie odrębnych ustaw są traktowane na równi z małżeństwami zawieranymi w urzędach stanu cywilnego[2].
W Polsce obecnie obowiązuje konkordat z 28 lipca 1993 roku.
- ↑ J. Krukowski, Konkordaty współczesne: doktryna, teksty (1964–1994), Warszawa 1995, ISBN 83-86368-03-9, s. 24.
- ↑ Artur Mezglewski, Anna Tunia, Wyznaniowa forma zawarcia małżeństwa cywilnego, Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck, 2007, s. 80-81, ISBN 978-83-7483-449-0, OCLC 169714165.