margrabia Brandenburgii–Stendal | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
ok. 1240 |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Zofia |
Żona | |
Dzieci |
Jan IV |
Konrad (I) (ur. ok. 1240, zm. 1304) – margrabia brandenburski na Stendal od 1266 (wraz z braćmi) z dynastii askańskiej.
Był młodszym synem margrabiego ze Stendal Jana I i jego pierwszej żony, Zofii, córki króla duńskiego Waldemara II Zwycięskiego. Wraz ze swoimi starszymi braćmi Ottonem IV ze Strzałą i Janem II po śmierci ojca objął władzę w Brandenburgii–Stendal (później do współrządów dopuszczony został jeszcze młodszy brat Henryk I). Bracia dzielili tytuł margrabiowski z kuzynami z innej linii dynastii askańskiej, panującymi w Salzwedel. Faktyczny udział Konrada w rządach był niewielki, wśród braci dominował Otto IV, a Konrad mu pomagał. W 1271 uzyskał Gdańsk oddany mu przez księcia Pomorza Gdańskiego Mściwoja II, już w następnym roku został stamtąd jednak usunięty przez Mściwoja wspomaganego przez księcia wielkopolskiego Bolesława Pobożnego. Konrad uzyskał wówczas Darłowo.
W 1260 poślubił córkę księcia wielkopolskiego Przemysła I Konstancję, ze związku tego pochodziło m.in. kolejni margrabiowie brandenburscy Jan IV i Waldemar Wielki.