Konstanty Rokossowski

Konstanty Rokossowski

Константин Константинович Рокоссовский

Konstanty Rokossowski w listopadzie 1949 roku
marszałek Polski marszałek Związku Radzieckiego
Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1896 Warszawa, Królestwo Polskie, Cesarstwo Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1968 Moskwa, RFSRR, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1914–1968
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czerwona Ludowe Wojsko Polskie Armia Radziecka
Stanowiska	dowódca: 16 Armii 1 Frontu Białoruskiego 2 Frontu Białoruskiego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna domowa w Rosji: rewolucja w Mongolii II wojna światowa: bitwa pod Moskwą bitwa stalingradzka operacja Bagration operacja pomorska operacja berlińska
Późniejsza praca	polityk
Odznaczenia
Carskie:
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Konstanty Rokossowski

Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1896 Warszawa, Królestwo Polskie, Cesarstwo Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1968 Moskwa, RFSRR, ZSRR
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 20 listopada 1952 do 18 marca 1954
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Minister obrony narodowej
Okres	od 6 listopada 1949 do 13 listopada 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Michał Rola-Żymierski
Następca	Marian Spychalski
Wiceminister obrony Związku Radzieckiego
Okres	od listopad 1956 do czerwiec 1957
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Konstanty Rokossowski (ros. Константин Ксаверьевич/Константинович^[a] Рокоссовский; ur. jako Konstantin Ksaweriewicz Rokossowski 21 grudnia 1896 w Warszawie^{[b][c][d][e][f][1][2][3][4]}, zm. 3 sierpnia 1968 w Moskwie) – radziecki wojskowy i polityk narodowości polskiej, marszałek Polski, marszałek Związku Radzieckiego, wiceprezes Rady Ministrów (1952–1956), członek Biura Politycznego KC PZPR (1950–1956), minister obrony narodowej PRL (1949–1956), poseł na Sejm PRL I kadencji, wiceminister obrony ZSRR (1958–1962), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR II, V, VI i VII kadencji, dowódca 4 i 16 Armii, frontów Briańskiego, Dońskiego, Centralnego, 1 i 2 Białoruskiego oraz Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego, Budowniczy Polski Ludowej. Jeden z głównych dowódców Armii Czerwonej II wojny światowej, autor operacji Bagration, wykazał swe umiejętności dowódcze w wielu bitwach i operacjach: bronił Moskwy, walczył pod Stalingradem, zdobywał Prusy Wschodnie, Pomorze i Berlin. Uznawany za jednego z najlepszych dowódców II wojny światowej^[5]. Uczestnik obu wojen światowych oraz rosyjskiej wojny domowej.