Konstrukt – w teorii Kelly’ego sposób postrzegania, konstruowania lub interpretowania zdarzeń.
Wyróżnia się:
- Konstrukt słowny (który jednostka jest w stanie wyrazić słowami)
- Konstrukt przedsłowny (którego jednostka nie jest w stanie wyrazić słowami)
- Konstrukt zanurzony (który dało się kiedyś wyrazić słowami, lecz teraz jeden lub oba jego bieguny nie mogą zostać zwerbalizowane)
- Konstrukt rdzenny (podstawowy dla systemu konstruktów osoby, nie może być zmieniony bez poważnych konsekwencji dla reszty systemu)
- Konstrukt peryferyczny (dla systemu konstruktów nie jest podstawowy i może być zmieniony bez poważnych konsekwencji dla reszty systemu)
- Konstrukt podrzędny (w systemie konstruktów jest mniej ważny i w związku z tym wchodzi w skład innego, nadrzędnego konstruktu)
- Konstrukt nadrzędny (w systemie konstruktów ma znaczenie podstawowe i w związku z tym zawiera w sobie inne konstrukty)
- Konstrukt przepuszczalny (przyjmuje nowe elementy)
- Konstrukt nieprzepuszczalny (nie przyjmuje nowych elementów)
- Konstrukt stale dostępny (aktywizuje się łatwo i na podstawie niewielkiej ilości informacji)
Wyróżnia się także konstruktywny alternatywizm, czyli stanowisko zgodnie z którym nie istnieje obiektywna rzeczywistość, ani absolutna prawda. To, co istnieje, to alternatywne sposoby konstruowania zdarzeń.