Konwersja na judaizm (hebr. gijur) – proces przejścia na judaizm i przyjęcia człowieka do narodu żydowskiego. Możliwa jest ona we wszystkich nurtach judaizmu dla wszystkich ludzi, niezależnie od pochodzenia i rasy, dlatego za Żydów uważa się także konwertytów i potomków dawnych konwertytów rasy czarnej, żółtej oraz Indian. Konwersja na judaizm jest czymś w rodzaju naturalizacji. Bejt din wystawia jako dowód certyfikat konwersji (Sztar geirut); jest to pojedyncza kartka, na której trzej Żydzi, będący członkami synagogi, oświadczają podpisami z datą, że dana osoba przeszła proces konwersji i jest członkiem narodu żydowskiego. Różne odłamy judaizmu mają różne zasady konwersji[1], a konwersje te nie są wzajemnie uznawane. Osoba, która przyjmuje judaizm, jest według Talmudu, najwyższego autorytetu judaizmu rabinicznego, takim samym Żydem jak osoba urodzona jako Żyd, chociaż często błędnie uważa się, że taka osoba nie jest Żydem, tylko przyjęła judaizm. Konwertyta może zostać rabinem, czytać publicznie w synagodze, sprawować wysokie funkcje w synagodze. Konwertyci na judaizm ortodoksyjny, konserwatywny i reformowany objęci są prawem imigracji do Izraela (Alija). Obecnie większość konwertytów to osoby, które chcą powrócić do żydowskich korzeni, a nie mają matki-Żydówki, oraz osoby, które chcą poślubić Żyda i dokonują konwersji z uwagi na niechęć rabinów wobec małżeństw mieszanych. Szczególnie jednak w USA jest wiele osób, które judaizm wybrały z przyczyn ideowych, mimo braku żydowskich przodków. Przyjmuje się, że nie-Żyd sam powinien zgłosić taką chęć do rabina. W czasach rzymskich Żydzi często prowadzili aktywne akcje nawracania na judaizm. W czasach chrześcijańskich z uwagi na strach przed karami zaprzestali tej praktyki.