Korczak
Herb Korczak
|
Typ herbu
|
szlachecki
|
Zawołanie
|
Korczak
|
Alternatywne nazwy
|
Ciffus, Ciphus, Corczakowye, Wręby, Trzy wręby[1][2][3][4]
|
Pierwsza wzmianka
|
1368 (zapis), 1432 (pieczęć)
|
|
Korczak – polski herb szlachecki[5], noszący zawołanie Korczak[6]. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480[2]. Korczak jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku[7].
Herb występował głównie wśród rodzin osiadłych w ziemi krakowskiej, lubelskiej oraz Rusi[8]. Spośród najbardziej znanych rodów pieczętujących się herbem Korczak, należy wymienić Branickich[9] i Boratyńskich[10].
Korczaka używał też Tadeusz Komorowski[11].
- ↑ AleksandraA. Cieślikowa AleksandraA., KazimierzK. Rymut KazimierzK., MariaM. Malec MariaM., Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Cz. 6, Nazwy heraldyczne, oprac. Maria Bobowska-Kowalska, Kraków: Instytut Języka Polskiego, 1995, s. 24, ISBN 83-85579-73-7 [dostęp 2021-06-17] .
- ↑ a b Długosz 1885 ↓, s. 24.
- ↑ Juliusz KarolJ.K. Ostrowski Juliusz KarolJ.K., Księga herbowa rodów polskich, Cz. II, Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1906, s. 148 [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ PAU 1913 ↓, s. 34.
- ↑ AlfredA. Znamierowski AlfredA., Herbarz rodowy, Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 88, ISBN 83-7391-166-9 .
- ↑ PAU 1881 ↓, s. 190.
- ↑ WładysławW. Semkowicz WładysławW. (red.), Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie., t. IX, Kraków: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1930, s. 253 .
- ↑ AlfredA. Znamierowski AlfredA., Herbarz rodowy, Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 118, ISBN 83-7391-166-9 .
- ↑ KasperK. Niesiecki KasperK., Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan NepomucenJ.N. Bobrowicz, t. II, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1839, s. 283-284 [dostęp 2021-05-22] .
- ↑ KasperK. Niesiecki KasperK., Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan NepomucenJ.N. Bobrowicz, t. II, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1839, s. 235-237 [dostęp 2021-05-22] .
- ↑ Ars heraldica: współczesna sztuka heraldyczna w Polsce, Wydawn. DiG, 1995, s. 18, ISBN 978-83-85490-52-4 [dostęp 2021-07-13] (pol.).