Krater uderzeniowy

Krater uderzeniowy – koliste zagłębienie (lub zniekształcenie) na powierzchni ciała niebieskiego, spowodowane upadkiem meteorytu, planetoidy lub komety.

Kratery są najczęściej spotykanymi elementami rzeźby powierzchni ciał o budowie skalistej i skalno-lodowej w Układzie Słonecznym, o ile ciało jest pozbawione atmosfery, a jego powierzchnia nie została przekształcona przez procesy geologiczne. Obserwowana gęstość występowania kraterów uderzeniowych zawiera informację o wieku struktury geologicznej nimi pokrytej i o intensywności procesów geologicznych. Na przykład Kallisto, satelita Jowisza, jest gęsto pokryty kraterami ponieważ nie ma tam intensywnych procesów erozyjnych ani wulkanicznych, które by je niszczyły. Natomiast Io (inny księżyc Jowisza) jest niemal zupełnie pozbawiony kraterów meteorytowych (mimo podobnej intensywności bombardowania przez meteoryty), bo ma tam miejsce intensywny wulkanizm.

Kratery uderzeniowe należy odróżnić od podobnych struktur innego pochodzenia, na przykład kraterów i kalder wulkanicznych, czyli zagłębień powstałych w wyniku eksplozji i rozerwania wulkanu, lub sztucznych wybuchów (na przykład jezioro Szagan), lejów krasowych, cyrków lodowcowych lub dajek pierścieniowych. Na Ziemi kratery uderzeniowe często wypełnione są wodą i wtedy nazywane bywają jeziorami kraterowymi.