Krypta (łac. crypta z gr. krypté „kryjówka”) – przesklepione pomieszczenie znajdujące się pod posadzką kościoła, pierwotnie służące do przechowywania relikwii, później coraz większe, służyło jako miejsce pochówków[1]. W kryptach chowano dostojników kościelnych, władców lub ważne osoby świeckie. W starożytności kryptą nazywano podziemny, sklepiony korytarz lub salę[2], w okresie starochrześcijańskim – pomieszczenie w katakumbach, gdzie znajdował się grób świętego[2].
W Polsce krypty znajdują się m.in. pod katedrą na Wawelu w Krakowie, w Warszawie w bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela, a w Gdańsku pod kościołem św. Ignacego Loyoli.