Back انهيار عصبي Arabic Nervenzusammenbruch German Νευρικός κλονισμός Greek Mental breakdown English Nervokrizo Esperanto Crisis nerviosa Spanish فروپاشی روانی Persian Hermoromahdus Finnish Crise de nerfs French התמוטטות עצבים HE
Kryzys psychiczny, zwany również emocjonalnym – ostre, przejściowe doświadczenie zakłócenia równowagi psychicznej, spowodowane zagrożeniami powiązanymi z sensem życia, systemem wartości, koncepcji własnej osoby, skutkiem konfrontacji z zaskakującą sytuacją bądź wydarzeniem krytycznym (por. Płużek 2002[1], Sęk 2000[2]). Doświadczenie takie przekracza możliwości samodzielnego poradzenia sobie osoby. Jest zakłóceniem normalnego biegu zdarzeń w życiu człowieka, wymaga ponownej oceny sposobów myślenia i działania.
Do psychologii klinicznej i psychiatrii pojęcie kryzysu wprowadził Erich Lindemann[3], opisując kryzysy będące reakcją żałoby i konkludując, że kryzys to normalna ludzka reakcja na niecodzienne doświadczenie.
Według G. Caplana[4] kryzys jest stanem stresu emocjonalnego, który prowadząc początkowo do mniejszej lub większej dezintegracji funkcji psychicznych, w dalszym swym przebiegu zmusza osobowość do stawienia czoła trudnej sytuacji przez mobilizację mechanizmów obronnych.
- ↑ Zenomena Płużek: Psychologia pastoralna. Kraków: Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy, 2002. ISBN 83-7216-284-0.
- ↑ Helena Sęk: Społeczna psychologia kliniczna. Warszawa: PWN, 2000, s. 486–490. ISBN 83-01-10241-1.
- ↑ Erich Lindemann. Symptomatology and managment of acute grief. „The American Journal of Psychiatry”. 101, s. 141–148, 1944.
- ↑ Gerald Caplan: Principles of Preventive Psychiatry. New York: Basic Books, 1964. ISBN 978-0422982702.