Kwarc

Kwarc

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	tlenek krzemu(IV), SiO2
Twardość w skali Mohsa	7[1]
Przełam	muszlowy[1]
Łupliwość	bardzo niewyraźna[1]
Pokrój kryształu	słupkowe, tabliczkowe, pręcikowe, igiełkowe, krótkosłupowe[1]
Układ krystalograficzny	trygonalny – kwarc niskotemperaturowy heksagonalny – kwarc wysokotemperaturowy[1]
Właściwości mechaniczne	kruchy[1][2]
Gęstość minerału	2,65 g/cm³[1]
Właściwości optyczne
Barwa	w czystej formie bezbarwny, odmiany mogą przyjmować różne zabarwienie[1]
Rysa	biała
Połysk	szklisty, tłusty[1]
Współczynnik załamania	1,544–1,553[3]
Inne	przezroczystość – przezroczysty[a] dyspersja – 0,013 (BG), 0,008 (CF) dwójłomność – +0,009 pleochroizm – brak[5]
Dodatkowe dane
Postacie alotropowe	coezyt, krystobalit, stiszowit, trydymit[6]
Klasyfikacja Strunza	4/D.01[7]
Hasło w Wikisłowniku

Kwarc – minerał, modyfikacja krystaliczna krzemionki, należąca do krzemianów szkieletowych. Jest minerałem skałotwórczym wielu skał, kamieniem ozdobnym, a niektóre odmiany uznawane są za kamienie szlachetne lub półszlachetne.

Kwarc jest jednym z najczęściej występujących minerałów w skorupie ziemskiej. Występuje samodzielnie w postaci kryształów, zlepieńców, żył i ziaren. Jest ważnym składnikiem skał: magmowych (np. granit), metamorficznych (np. kwarcytów, gnejsów), rozpowszechniony jako produkt procesów hydrotermalnych tworząc żyły i druzy czystego kwarcu. Tworzy lub jest składnikiem skał osadowych (piasek kwarcowy, piaskowiec)^[8].

Jego nazwa pochodzi od słowiańskiego słowa oznaczającego „twardy”^[3]. Dawniej znany jako kwarzec^[9].