| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Przeznaczenie |
pocisk strategiczny |
| Wyrzutnia |
wzmocnione silosy |
| Status |
aktywny |
| Lata służby |
od 17 kwietnia 1970 |
| Długość |
18,2 m |
| Średnica |
1,88 m |
| Masa startowa |
32 158 kg |
| Napęd |
trzystopniowy na paliwo stałe |
| Prędkość |
24 000 km/h |
| Zasięg |
13 000 km |
| Udźwig |
W87-0/Mk-21 (przejęte z MX) |
| Naprowadzanie |
bezwładnościowe |
| Celność |
CEP: 120 - 183 m |
| Głowica |
1 x W87/Mk-21, 300-475 kT, MIRV |
LGM-30G Minuteman III – amerykański międzykontynentalny pocisk balistyczny na paliwo stałe na wyposażeniu United States Air Force. Każdy ze stacjonujących we wzmocnionych silosach trzystopniowych pocisków, zdolny jest do przeniesienia na odległość 13 000 kilometrów 3 głowic bojowych. Bezwładnościowy układ kierowania i kontroli pocisku, zapewnia celność CEP z błędem celowania nieprzekraczającym 120 metrów. Zgodnie z zadeklarowanym w 1991 roku w myśl traktatu START 1 throw-weight wynoszącym 1150 kg, pociski Minuteman III, wyposażone są aktualnie w 3 niezależnie wycelowywane głowice termojądrowe o regulowanej mocy 300 do 475 kiloton każda.
Program rozwoju tych pocisków rozpoczęty został w 1966 roku, przez zastosowanie szeregu ulepszeń pocisku LGM-30F Minuteman II, w głównej mierze przez unowocześnienie ostatniego stopnia napędowego oraz systemów powrotu w dolne warstwy atmosfery. Pocisk wszedł do służby operacyjnej w 1970 roku i aż do momentu wejścia do służby pocisków LGM-118A Peacekeeper, łącznie 550 Minuteman III stanowiło podstawę amerykańskiej triady nuklearnej. Wycofanie w roku 2005 ze służby pocisków Peacekeeper, wywołało konieczność przeprowadzenia dalszych modernizacji Minuteman, w tym ich instalacji w silosach przygotowanych dla Peacekeeper. Aktualnie w służbie pozostaje 450 pocisków tego typu.