Back Les Éclaireurs Breton Far Les Éclaireurs Catalan Faro Les Éclaireurs German Les Eclaireurs Lighthouse English Faro Les Éclaireurs Spanish Phare Les Éclaireurs French エクレルール灯台 Japanese Farol Les Eclaireurs Portuguese Les Eclaireurs Russian Svetilnik Les Eclaireurs Slovenian
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Miejscowość |
w pobliżu Ushuaia |
| Wysokość wieży |
11[1] m |
| Wysokość światła |
22,5[1] m n.p.m. |
| Zasięg światła | |
| Charakterystyka światła |
białe i czerwone, błysk co 5 s[1] |
| Data budowy |
1918–1919 |
| Data uruchomienia |
23 grudnia 1920 |
Położenie na mapie Argentyny  | |
Położenie na mapie Ziemi Ognistej  | |
 54°52′18″S 68°05′00″W/-54,871667 -68,083333
| |
Latarnia morska Les Eclaireurs – latarnia morska w Kanale Beagle w archipelagu Ziemi Ognistej w Argentynie.
Latarnia została uruchomiona w 1920 roku po rozpoznaniu przeprowadzonym w 1918 roku[1][2]. Światło znajduje się na szczycie ceglanej, stożkowatej wieży o wysokości 11 m, ustawionej na jednej ze skalistych wysepek Islotes les Éclaireurs (z francuskiego „wysepki zwiadowców”). Wieża jest pomalowana w trzy pasy, czerwony, biały i czerwony. Osłona latarni jest czarna[2]. Latarnia jest zautomatyzowana i zasilana energią słoneczną[1].
Jest ona nazywana przez operatorów wycieczek „latarnią na końcu świata” i często fotografowana przez turystów odwiedzających pobliskie miasto Ushuaia. Nazwa ta pochodzi od tytułu powieści Juliusza Verne’a „Latarnia na końcu świata”, chociaż inspiracją dla autora była w rzeczywistości starsza latarnia morska San Juan de Salvamento, położona na Wyspie Stanów[2].