Legendarz, legendarium – w średniowiecznej literaturze hagiograficznej najczęściej uporządkowany chronologicznie zbiór pism zawierających pasje, żywoty, opisy translacji i cudów, a także późniejsze zbiory żywotów świętych wydawane po wynalezieniu druku[1].
Określenie legendarze odnosi się do kodeksów spisywanych na zamówienie w celu uzasadnienia cnót i łask za sprawą kandydata na ołtarze[1]. Materiały te są źródłem wiedzy o rozwoju kultu, upodobaniach adresatów, całości warsztatu pisarskiego redaktorów, datowaniu i pochodzeniu dobranych pism[1]
Przykładem legendarza są „Żywoty Świętych” Piotra Skargi[1].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie s540