Lennie Tristano 1947 Zdjęcie: William P. Gottlieb | |
Imię i nazwisko |
Leonard Joseph Tristano |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki |
jazz (cool jazz, bebop, post bop, jazz awangardowy) |
Zawód |
muzyk (pianista, kompozytor, nauczyciel muzyki) |
Powiązania | |
Instrument | |
fortepian | |
Strona internetowa |
Leonard Joseph Tristano (ur. 19 marca 1919 w Chicago, zm. 18 listopada 1978 w Nowym Jorku[1]) – amerykański kompozytor i pianista jazzowy.
Ociemniały w dzieciństwie. Potrafił grać na wielu instrumentach. Naukę muzyki rozpoczął w wieku 4 lat. Ukończył z wyróżnieniem American Conservatory. Prowadził zespół dixielandowy, a później również zespoły taneczne. W 1944 skoncentrował się na grze na fortepianie.
W 1946 przeniósł się do Nowego Jorku. Założył zespół w składzie: Lee Konitz, Arnold Fishkin, Warne Marsh, Billy Bauer, Willie Denis.
Pierwszą płytę nagrał w 1949 dla Capitolu. Teoretycznie uznany za twórcę cool jazzu. Muzyka szkoły Tristano w znacznym stopniu uformowała wyobrażenia laików o cool jazzie jako o muzyce chłodnej, intelektualnej, pozbawionej emocji. Z pewnością właśnie Lennie Tristano i jego muzycy improwizowali ze szczególną swobodą, a centrum ich zainteresowania stanowiła improwizacja linearna.
Stronił od występów publicznych. W 1962 nagrał płytę solową The New Lennie Tristano, która została uznana za kamień milowy w historii pianistyki jazzowej. Występował okazjonalnie w Blue Note. Pomimo że był Amerykaninem, wyznawał europejską koncepcję sztuki, dlatego też był znacznie popularniejszy w Anglii i Francji niż w rodzinnym kraju.
Był jednym z niewielu, którzy wywarli wpływ na rozwój jazzu i przyczynili się do tego, że ten gatunek muzyki został uznany za sztukę. Nie dążył ani do sławy ani do zaszczytów. Powiedział kiedyś: "Sztuka nie jest komercyjna – kiedy staje się towarem, przestaje być sztuką".