Back Libio Severo AN ليبيوس سيفيروس Arabic ليبيوس سيفيروس ARZ لیبیوس سوروس AZB Лібій Север Byelorussian Либий Север Bulgarian Libije Sever BS Libi Sever Catalan Libius Severus Czech Libius Severus German
| |
| Cesarz rzymski | |
| Okres |
od 19 listopada 461 |
|---|---|
| Koronacja |
19 listopada 461 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia |
cesarze "marionetkowi" |
| Data i miejsce urodzenia |
nieznana |
| Data i miejsce śmierci |
14 listopada 465 |
| Przyczyna śmierci |
prawdopodobnie otruty |
| Miejsce spoczynku |
prawdopodobnie w Rawennie |
| Moneta | |
Solid Libiusza Sewera (RIC X 2719) | |
Libiusz Sewer, Libius Severus (rok urodzenia nieznany, zm. 14 listopada 465) – cesarz zachodniorzymski w latach 461–465, po śmierci cesarza Majoriana. Był władcą z woli wodza germańskiego Rycymera, który faktycznie rządził Rzymem. Nie został uznany ani przez cesarza bizantyńskiego, ani przez część swoich poddanych. Jego władztwo obejmowało jedynie Italię, Sycylię i część krajów alpejskich. Cesarstwo było atakowane przez Alanów, Sasów i Wandalów.
19 listopada 461 został ogłoszony cesarzem po trzech miesiącach od zamordowania Majoriana i był właściwie marionetką w ręku wszechwładnego Rycymera. Nowy cesarz pochodził z Lukanii na południu Italii i wywodził się z arystokracji senatorskiej[1]. W 462 był konsulem. Nie uznał go cesarz wschodniorzymski Leon, ani Marcellinus dowódca w Dalmacji. Inny naczelnik wojsk rzymskich, Egidiusz, nie uznał władzy Libiusza Sewera w Galii. Obaj dowódcy planowali nawet najechać Italię, by usunąć Sewera i Rycymera. Postrzegany był więc jako uzurpator[2][3].
W 462 Wizygoci uzyskali bezpośredni dostęp do Morza Śródziemnego, dzięki odstąpieniu im przez Rycymera Narbo (obecnie Narbona) w zamian za pomoc w walce z Egidiuszem. Ustępstwa terytorialne w Galii uzyskali też Burgundowie, którzy teraz blokowali Egidiuszowi dostęp do Italii. Król Burgundów Gundowech, mąż siostry Rycymera, został mianowany naczelnym dowódcą wojsk rzymskich w Galii (magister utriusque militiae per Gallias) w miejsce Agryppinusa.
W 463 lub na początku 464 na północną Italię najechali Alanowie, którzy dotarli do Bergomum (obecne Bergamo), gdzie zostali rozbici, a ich król Beorgor zginął[4][5].
W 464 w imieniu Sewera Rycymer mianował prefektem pretorium Galii Arwanda.
Libiusz Serwer zmarł nagle 14 listopada 465 prawdopodobnie otruty przez Rycymera. Po jego śmierci półtora roku trwały pertraktacje między Rycymerem a dworem w Konstantynopolu, które doprowadziły do wyniesienia 12 kwietnia 467 na tron cesarski Antemiusza[6][7].
Niektóre brązowe monety (są to nummi oznaczane w katalogu RIC numerami 2715 i 2716) Sewera mają na rewersach monogram Rycymera[1].
- ↑ a b Pawlak 2010 ↓, s. 60.
- ↑ Krawczuk 1991 ↓, s. 550–551.
- ↑ Zołoteńki 2011 ↓, s. 204.
- ↑ Krawczuk 1991 ↓, s. 551.
- ↑ Pawlak 2010 ↓, s. 61–62.
- ↑ Krawczuk 1991 ↓, s. 552.
- ↑ Pawlak 2010 ↓, s. 63–664.