Limmu

Limmu (akad. limmu, līmu) – nazwa godności urzędniczej sprawowanej w starożytnej Asyrii. Obok funkcji związanych z administracją (np. pobieraniem opłat handlowych w miastach) rola tychże urzędników była ściśle eponimiczna, gdyż ich imion używano do oficjalnego datowania dokumentów. Czas sprawowania tego urzędu trwał jeden rok.

Do naszych czasów zachowały się dwie listy asyryjskich eponimów – z II i I tys. p.n.e. Lista z II tys. p.n.e. znana jest z pięciu fragmentów odkrytych w mieście Mari^[1]. Jest ona spisem urzędników limmu sprawujących swój urząd w 2 połowie XIX i 1 połowie XVIII w. p.n.e., począwszy od objęcia tronu przez Naram-Sina aż do ostatnich lat panowania Szamszi-Adada I^[1]. Lista z I tys. p.n.e. jest spisem asyryjskich urzędników limmu z lat 858–699 p.n.e.^[2] Znanych jest dziesięć kopii tego tekstu pochodzących z Aszur, Niniwy i Sultantepe^[2]. Urzędnicy limmu zajmowali w niej swe stanowiska w ściśle określonej kolejności hierarchicznej. W pierwszym lub drugim roku panowania danego władcy urzędnikiem limmu był on sam. Później następowali zazwyczaj czterej najwyżsi urzędnicy państwowi (turtannu – naczelny dowódca wojsk, rab szake – naczelny podczaszy, nagir ekalli – herold pałacu i abarakku – intendent pałacu), a następnie kolejni gubernatorzy prowincji. Jeżeli król panował dłużej niż 30 lat cykl zaczynał się od nowa (np. król Salmanasar III sprawował urząd limmu w drugim i trzydziestym pierwszym roku swego panowania).