Lockheed Hudson Mk I z 224 Dywizjonu RAF | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
lekki samolot bombowy i morski samolot patrolowy |
Konstrukcja |
całkowicie metalowy średniopłat z podwójnym usterzeniem, podwozie chowane |
Załoga |
6 |
Historia | |
Lata produkcji |
1938–1943 |
Liczba egz. |
2941 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 x Wright R-1820-G102A |
Moc |
1100 KM (820 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
19,96 m |
Długość |
13,51 m |
Wysokość |
3,62 m |
Powierzchnia nośna |
51,2 m² |
Masa | |
Własna |
5400 kg |
Użyteczna |
7930 kg |
Startowa |
8390 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
397 km/h |
Prędkość wznoszenia |
6,2 m/s |
Pułap |
7470 m |
Zasięg |
3150 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
4× km 7,7 mm, bomby o masie do 340 kg | |
Użytkownicy | |
siły powietrzne: Royal Air Force, Royal Canadian Air Force, Royal Australian Air Force, United States Army Air Forces, Royal New Zealand Air Force, Força Aérea Brasileira, Chińskie Siły Powietrzne, Irish Air Corps, Siły Powietrzne Izraela, Koninklijke Luchtmacht, Força Aérea Portuguesa cywilni: East-West Airlines (Australia), BWIA West Indies Airways, British Overseas Airways Corporation | |
Rzuty | |
Lockheed Hudson – lekki samolot bombowy i morski samolot patrolowy zaprojektowany w zakładach Lockheed Corporation, wykorzystywany podczas II wojny światowej.
Samolot został zaprojektowany krótko przed wybuchem wojny w wytwórni lotniczej Lockheed Aircraft Corporation na zamówienie Royal Air Force. Głównym odbiorcą samolotów było lotnictwo obrony wybrzeża (RAF Coastal Command), ale wykorzystywano je również w roli samolotów transportowych i treningowych oraz do zadań specjalnych (przerzut agentów do okupowanej Francji), a nawet myśliwskich. Kolejnymi użytkownikami były dywizjony zwalczania okrętów podwodnych Royal Canadian Air Force i lotnictwa innych państw.