Lockheed L-14 Super Electra | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor |
Don Palmer |
Załoga |
2–3 |
Historia | |
Data oblotu |
29 lipca 1937 |
Lata produkcji |
1937–1940 |
Liczba egz. |
354 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2× Wright SGR-1820-F62 |
Moc |
2× 760 hp (567 kW) |
Ciąg |
0,16 kW/kg |
Wymiary | |
Rozpiętość |
19,97 m |
Wydłużenie |
7,79 |
Długość |
13,52 m |
Wysokość |
3,48 m |
Powierzchnia nośna |
51,2 m² |
Masa | |
Własna |
4886 kg |
Użyteczna |
7114 kg |
Startowa |
7955 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
402 km/h |
Pułap praktyczny |
7649 m |
Zasięg |
3420 km |
Rozbieg |
307 m |
Współczynnik obciążenia konstrukcji |
139 kg/m² |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
11+3 | |
Rzuty | |
Lockheed L-14 Super Electra – samolot pasażerski i transportowy przedsiębiorstwa Lockheed zaprojektowany w późnych latach 30. XX wieku. Stworzona na bazie modelu L-10 Electra, Super Electra stała się jednym z popularniejszych samolotów pasażerskich okresu poprzedzającego wybuch II wojny światowej. W czasie wojny na jej podstawie stworzono samolot bombowo-patrolowy Lockheed Hudson. Jednym z najbardziej znanych użytkowników samolotu był premier Wielkiej Brytanii Neville Chamberlain.