Lucjusz Emiliusz Lepidus Paullus (cenzor 22)

Lucjusz Emiliusz Lepidus Paullus (Lucius Aemilius Lepidus Paullus) – syn Lucjusza Emilusza Lepidusa Paullusa (konsula w 50 roku p.n.e.). Polityk rzymski, początkowo zwolennik stronnictwa republikańskiego.

W 43 p.n.e. został umieszczony na listach proskrypcyjnych. Wraz z ojcem przyłączył się do Brutusa, który powierzył mu obronę Krety. Po śmierci Brutusa połączył resztki armii republikańskiej i oddziały z Krety i operował na Morzu Jońskim. Musiał potem zawrzeć porozumienie z triumwirami, gdyż w 34 p.n.e. towarzyszył Oktawianowi w kampanii przeciwko Sekstusowi Pompejuszowi na Sycylii. Swetoniusz (Aug.16) opowiada, że gdy w okresie tej wojny sycylijskiej zdarzyło się, że Oktawian i Paulus uciekali bocznymi ścieżkami, niewolnik Paulusa uznał to za sposobność pomszczenia śmierci, w wyniku proskrypcji, swojego pana, a ojca Paulusa. Nie udało mu się jednak zabić Oktawiana a incydent ten nie popsuł stosunków między tymi politykami. Konsul dokooptowany w 34 p.n.e. Przed 30 p.n.e. wszedł w skład kolegium augurów. Około 26 p.n.e. został prokonsulem Macedonii. W 22 p.n.e. wraz z Lucjuszem Munacjuszem Plankiem sprawował cenzurę. Byli to ostatni cenzorzy republikańscy. Przeprowadził w czasie cenzury renowację Bazyliki Emiliańskiej i jej ponowne dedykowanie.

Data śmierci niepewna, prawdopodobnie po 10 p.n.e. (zobacz w Dyskusji do artykułu uwagi odnośnie do daty śmierci). Jego pierwsza żona – Kornelia, była córką Skrybonii, czyli pasierbicą cesarza Augusta. Związki z dynastą julijsko-klaudyjska pogłębiło jeszcze małżeństwo syna Paulusa i Kornelii, Lucjusza, z wnuczką cesarza Julią.