Król Włoch | |
Okres |
od 855 (koregent od 844) |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
cesarz rzymski | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Król Prowansji | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Król Dolnej Burgundii | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
ok. 825 |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Gisla |
Ludwik II (ur. ok. 825, zm. 12 sierpnia 875 niedaleko Ghedi, prow. Brescia) – najstarszy syn Lotara I, ostatni z włoskiej linii Karolingów, król Włoch od 844, cesarz rzymski od 855.
W 850 roku został uznany przez ojca za współcesarza koregenta[1].
Przed 5 października 851 poślubił Engelbergę (zm. ok. 900). Miał z nią córki Gizelę, ksienię w Brescii, oraz Irmgardę, żonę Bozona, króla Dolnej Burgundii.
W 871 roku zniszczył Emirat Bari, poprzez zdobycie miasta w sojuszu z Bizancjum, oraz włoskimi książętami[2].
Po jego śmierci państwo wraz z tytułem cesarskim przypadło w udziale jego stryjowi Karolowi II Łysemu. Pochowany w krypcie mediolańskiej bazyliki św. Ambrożego.