Ludwika Sabaudzka

Ludwika Sabaudzka
Louise de Savoie
Ilustracja
ilustracja herbu
Księżna Angoulême
Okres

od 4 lutego 1515
do 1531

Jako żona

Karola d’Angoulême

Księżna Andegawenii
Okres

od 15 kwietnia 1524
do 1531

Jako żona

Karola d’Angoulême

Księżna Nemours
Okres

od 1524
do 1528

Jako żona

Karola d’Angoulême

Księżna Owernii
Okres

od 1528
do 1531

Jako żona

Karola d’Angoulême

Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

11 września 1476
Point d'Ain

Data i miejsce śmierci

22 września 1531
Gretz-sur-Loign

Miejsce spoczynku

bazylika w Saint-Denis

Ojciec

Filip II Sabaudzki

Matka

Małgorzata

Rodzeństwo

Hieronim,
Filibert II Piękny
Karol III Dobry,
Ludwik,
Filip,
Assolone,
Jan Amadeusz,
Filiberta
Rene,
Antonina,
Piotr
Klaudina,
Filipina,
Małgorzata,
Joanna,
Michał

Mąż

Karol Walezjusz

Dzieci

Małgorzata z Nawarry,
Franciszek I Walezjusz

Herb domu sabaudzkiego

Ludwika Sabaudzka (ur. 11 września 1476 w Point d'Ain, zm. 22 września 1531 w Gretz-sur-Loign) – księżna Andegawenii, Angloulême, Nemours i Owernii, córka Filipa II, księcia Sabaudii, i Małgorzaty, córki Karola I, księcia de Bourbon. Matka króla Francji Franciszka I.

16 lutego 1488 w Paryżu 12-letnia Ludwika poślubiła Karola Walezjusza, hrabiego Angoulême (14591 stycznia 1496), syna hrabiego Jana d’Angoulême i Małgorzaty, córki Alana IX, wicehrabiego de Rohan. Karol i Ludwika mieli razem syna i córkę:

Ludwika interesowała się polityką i dyplomacją. Wychowana w renesansowej Italii była również zainteresowana popieraniem literatury i sztuki. Przy pomocy swojego włoskiego spowiednika, Cristoforo Numai, wychowywała swoje dzieci w duchu włoskiego renesansu. Dążyła również do zapewnienia im jak najlepszej przyszłości. Kiedy w 1496 r. zmarł jej mąż przeniosła się wraz z dziećmi na dwór króla Francji Ludwika XII. Mały Franciszek rychło stał się ulubieńcem króla, który w 1514 r. ożenił go ze swoją córką Klaudią. Ludwik zmarł w 1515 r. i Franciszek został kolejnym królem Francji.

4 lutego 1515 r. Ludwika otrzymała tytuł księżnej Angloulême. 15 kwietnia 1524 r. otrzymała tytuł księżnej Anjou (Andegawenii). W tym samym roku otrzymała tytuł księżnej Nemours, który w 1528 r. przekazała swojemu przyrodniemu bratu, Filipowi Sabaudzkiemu.

Ponieważ jej matka była jedną z sióstr ostatniego księcia z głównej linii domu Burbonów, po śmierć księżnej de Burbon – Zuzanny, Ludwika zgłosiła swoje pretensje do księstwa Owernii i innych posiadłości Burbonów. Musiała o nie konkurować z wdowcem po Zuzannie, Karolem III. Popierana przez swojego syna Ludwika zaproponowała Karolowi swoją rękę. Burbon odrzucił jednak tę propozycję, co sprawiło, że Ludwika zaczęła spiskować przeciwko niemu na dworze. W wyniku jej działań Karol został wygnany, a jego dobra skonfiskowane. Karol znalazł schronienie na dworze wroga Francji, cesarza Karola V. Dowodził cesarskimi oddziałami podczas wojny z Francją i zginął w 1527 r. Rok później Ludwika otrzymała tytuł księżnej Owernii.

Księżna Ludwika odgrywała aktywną rolę w kształtowaniu polityki swojego syna, zwłaszcza w pierwszych latach jego panowania. W czasie jego nieobecności występowała jako regentka Francji. W 1529 r. brała udział we francusko-hiszpańskich rokowaniach, które doprowadziły do podpisania 3 sierpnia traktatu w Cambrai, zwanego „damskim pokojem”. gdyż podpisy pod traktatem złożyła Ludwika oraz ciotka cesarza Karola, Małgorzata Habsburżanka.

Ludwika zmarła w 1531 r. w wieku 55 lat. Została pochowana w bazylice Saint-Denis w Paryżu. Wszystkie jej tytuły zostały po jej śmierci przyłączone do Korony.


From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in