Back Lucrecia Borcha AN لوكريسيا بورجيا Arabic لوكريسيا بورجيا ARZ Lucrecia Borgia AST لوکرتزیا بورجیا AZB Лукрэцыя Борджыя Byelorussian Люкрэцыя Борджыя BE-X-OLD Лукреция Борджия Bulgarian Lucrezia Borgia Breton Lucrècia Borja Catalan
| |
| |
| |
| księżna Ferrary | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzedniczka | |
| Następczyni | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
klasztor klarysek Corpus Domini (Corpus Christi) w Ferrarze |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Mąż | |
| Mąż | |
| Dzieci |
Rodrigo Aragoński |
Lukrecja Borgia[1] (ur. 18 kwietnia 1480 w Subiaco, zm. 24 czerwca 1519 w Ferrarze) – córka kardynała Rodriga Borgii, późniejszego papieża Aleksandra VI, księżna Ferrary.
W 1493 została wydana za mąż za Giovanniego Sforzę, pana na Pesaro. Małżeństwo zostało unieważnione w 1497. W następnym roku poślubiła Alfonsa Aragońskiego, królewicza neapolitańskiego. Drugi mąż Lukrecji zginął zamordowany prawdopodobnie na polecenie jej brata, Cezara. W 1503 wyszła za mąż po raz trzeci, za Alfonsa I d’Este, księcia Ferrary. Pod nieobecność męża zajmowała się zarządem państwa. Znana była jako m.in. protektorka artystów.
Przez dłuższy czas była owiana złą sławą, przypisywano jej kazirodcze stosunki z ojcem i bratem Cezarem. W związku z tym stała się popularną bohaterką utworów literackich, a później także filmowych. W II połowie XIX w. jej postać została zrehabilitowana przez historiografię.
- ↑ wł. Lucrezia Borgia, katal. Lucrècia Borja. Lukrecja Borgia używała zlatynizowanej formy swojego imienia i nazwy rodu z przedrostkiem de, tj. Lucretia de Borgia. Tak też była nazywana przez współczesnych. Po wyjściu za mąż za Alfonsa I niekiedy dodawała nazwisko rodowe męża do własnego (Signora Duchessa Donna Lucretia de Borgia da Este), jak również używała połączenia herbów własnego i męża. William Gilbert, Lucrezia Borgia, Duchess of Ferrara. A Biography, t. II, London 1869, s. 163. M. Bellonci, Lukrecja Borgia. Jej życie i czasy, Warszawa 1988, s. 741.