Kraj | |
---|---|
Tytuły |
cesarze rzymscy |
Ostatni przedstawiciel | |
Rok założenia |
XI w. |
Rok rozwiązania |
1437[1] |
Luksemburgowie (niem. Haus Luxemburg, fr. Maison de Luxembourg, cz. Lucemburkové) – dynastia panująca od 1070 w hrabstwie Limburgii, a od 1247 w hrabstwie Luksemburga.
W XIV wieku dzięki wyborowi Henryka VII na tron cesarski Luksemburgowie zrobili szybką karierę zasiadając kolejno na tronach w Rzeszy (z przerwami od 1308 do 1437), Czechach (1310), w Brandenburgii (1373–1415), na Węgrzech (1387). Byli też: hrabiami Luksemburga w latach 1281–1411, hrabiami Tyrolu – 1335–1341, margrabiami Moraw – 1355–1405, książętami na Zgorzelcu – 1377–1396, Panami Nowej Marchii – 1378–1396.
Linia cesarsko-królewska wygasła na córce Zygmunta Luksemburskiego (zm. 1437) – Elżbiecie, żonie Albrechta V Habsburga[1]. Dzięki temu małżeństwu schedę po Luksemburgach objęli Habsburgowie, Albrecht wkrótce został także wybrany na cesarza[1].