Magnetyczny moment dipolowy

Magnetyczny moment dipolowy ${\displaystyle {\vec {\mu }}}$ (lub ${\displaystyle p_{\mathrm {m} }}$) – pseudowektorowa wielkość fizyczna cechująca dipol magnetyczny, która określa pole magnetyczne wytwarzane przez ciało oraz oddziaływanie dipola z zewnętrznym polem magnetycznym.

Magnetyczny moment dipolowy ${\displaystyle \mu }$ definiuje się przez moment siły ${\displaystyle M}$ działający na niego w jednorodnym polu magnetycznym o indukcji ${\displaystyle B}$^[1]:

${\displaystyle {\vec {M}}={\vec {\mu }}\times {\vec {B}}.}$

Oddziaływanie magnetyczne ciała z jednorodnym polem magnetycznym niezgodne z oddziaływaniem dipola o wartości niezależnej od położenia przedstawia się w postaci szeregu multipolowego, którego pierwszym składnikiem jest moment dipolowy. Zazwyczaj składnikiem dominującym jest oddziaływanie wynikające z magnetycznego momentu dipolowego, a pozostałe wyrazy szeregu multipolowego są małe i mogą być pomijane. Dlatego powszechne jest nazywanie dipolowego momentu magnetycznego po prostu momentem magnetycznym. Czasami jednak obserwuje się także efekty istnienia niedipolowych składowych momentu magnetycznego^[2].