Back Mayhem Afrikaans مايهام (فرقة) Arabic Mayhem Azerbaijani میهم (موسیقی قروپو) AZB Mayhem Byelorussian Мейхем Bulgarian মেইহেম (ব্যান্ড) Bengali/Bangla Mayhem Catalan Mayhem Czech Mayhem Danish
 Mayhem, 2024 | |
| Rok założenia |
1983[1] |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Aktywność |
1983–1993, od 1995 |
| Wydawnictwo |
Deathlike Silence Productions, Warmaster Records, Avantgarde Music, Supernal Music, Obscure Plasma Records, Misanthropy Records, Century Media Records, Season of Mist, Necropolis Records, Saturnus Records |
| Powiązania |
Burzum, Tormentor, Imperator, Morbid, Aborym, Current 93, Keep of Kalessin, Age of Silence, Arcturus, Dimmu Borgir, Emperor, Immortal, Shining, The Kovenant, Thorns, Old Funeral |
| Strona internetowa | |
Mayhem (IPA [ˈmeɪhem]) – norweska grupa muzyczna wykonująca black metal, zaliczana do prekursorów gatunku[4]. W początkowym okresie działalności utożsamiana z nurtem satanizmu teistycznego. Zespół powstał w Oslo w 1983 roku[1] z inicjatywy gitarzysty Øysteina „Euronymousa” Aarsetha, do którego dołączyli dwaj szkolni koledzy, perkusista Kjetil Manheim i Jørn „Necrobutcher” Stubberud grający na gitarze basowej[5]. Inspiracją dla nazwy zespołu był utwór brytyjskiego zespołu Venom pt. „Mayhem with Mercy”[5].
W 1993 roku zespół został rozwiązany w wyniku morderstwa Aarsetha – lidera i założyciela Mayhem. Grupę ponownie reaktywowano w 1995 roku z udziałem gitarzysty Rune „Blasphemera” Eriksena. Na przestrzeni lat w zespole występowało kilkunastu muzyków, jednak mimo częstych zmian utrzymał łatwo rozpoznawalny styl oparty na szybkich partiach perkusji oraz nisko strojonej gitarze basowej.
Z zespołem były związane organizacje okultystyczne Inner Circle, którą założył Aarseth oraz Outer Circle założona przez fanów zespołu, będące odpowiedzialne w dużym stopniu za falę przemocy oraz przestępstw na tle antyreligijnym, w tym podpalenia kościołów luterańskich, jaka miała miejsce na początku lat 90. XX wieku w Norwegii[6]. Muzycznie zespół prezentował różne oblicza black metalu, łącząc w swej muzyce wpływy industrialu oraz muzyki elektronicznej[5].
Do 2007 roku zespół wydał cztery wysoko oceniane albumy studyjne oraz szereg kompilacji i albumów koncertowych. Zespół z biegiem lat stał się przedmiotem krytyki oraz bohaterem wielu filmów i publikacji dokumentujących przemoc w muzyce metalowej[7]. Podczas występów zespół prezentuje charakterystyczny rodzaj ekspresji włączając okaleczenia muzyków, corpse paint oraz scenografię z użyciem m.in. szczątków zwierząt i efektów pirotechnicznych[8].
- ↑ a b Film dokumentalny pt. Pure Fucking Mayhem, reżyseria: Stefan Rydehed, 2007.
- ↑ a b Mayhem. metal-archives. [dostęp 2008-01-27]. (ang.).
- ↑ Colin Larkin: The Guinness Encyclopedia of Popular Music: Lincoln, Abe-Primettes. Uniwersytet Michigan: Guinness Pub., s. 2762. ISBN 978-1-56159-176-3.
- ↑ Jesper Aagaard Petersen: Contemporary Religious Satanism: A Critical Anthology. Ashgate Publishing, s. 157. ISBN 978-0754652861.
- ↑ a b c Arkadiusz Lerch. Metal Hammer Classic – Mayhem. „Metal Hammer”. 7/2003, s. 54–55. Tomasz Dziubiński. Metal Mind Productions Sp. z o.o.. ISSN 1231-9759. (pol.).
- ↑ James R. Lewis: Satanism today: an encyclopedia of religion, folklore, and popular culture. ABC-CLIO, s. 107. ISBN 978-1576072929.
- ↑ Jeffrey Kaplan, Heléne Lööw: The cultic milieu: oppositional subcultures in an age of globalization. AltaMira Press, s. 147. ISBN 978-0759102040.
- ↑ Jeffrey Kaplan: Encyclopedia of white power: a sourcebook on the radical racist right. AltaMira Press, s. 28. ISBN 978-0742503403.