Mencheperre

Mencheperre

król Górnego i Dolnego Egiptu
Okres	od 1045 p.n.e. do 992 p.n.e.
Dane biograficzne
Ojciec	Pinodżem I
Matka	Henuttaui II
Małżeństwo	Isetemchabit III

Mencheperre - Boski Ojciec Pierwszy Prorok Amona Mencheperre - wielki kapłan Amona oraz król Górnego i Dolnego Egiptu.

Władzę sprawował w latach 1045-992 p.n.e. Syn wielkiego kapłana Pinodżema I i Duathathor Henuttaui II, córki Ramzesa XI, brat Psusennesa I, panującego w Tanis. Małżonką jego została bratanica, Isetemchabit III, córka Psusennesa I. W końcowych latach swego pontyfikatu w Tebach, przyjął tytuły królewskie, panując jako król Górnego i Dolnego Egiptu. W rzeczywistości władza jego rozciągała się tylko na obszary Górnego Egiptu.

Po śmierci Masaharty w Tebach wybuchły niepokoje, wzniecone przez przeciwników władców tanickich oraz sukcesorów rodu Herhora. Aby położyć im kres Pinodżem I powierzył władzę kapłańską swemu synowi Dżedchonsuiufanchowi, który jednak w ciągu niespełna dwóch lat rządów nie zdołał opanować sytuacji. Wobec takiego stanu rzeczy, po śmierci Dżedchonsuiufancha, Pinodżem I powierzył władzę kapłańską następnemu synowi - Mencheperre. Temu wkrótce udało się opanować sytuacje, uśmierzając bunty i gasząc ogniska wojny domowej. Swych przeciwników zesłał do oaz na Pustyni Zachodniej, po czym zgodnie z werdyktem wyroczni Amona ogłosił amnestię. Był to początek ustępstw ze strony władzy królewskiej na rzecz rodów tebańskich arcykapłanów, protestujących przeciw odbieraniu im przywilejów przez władców wywodzących się z rodu Herhora, a więc mających libijski rodowód.

W czasie jego rządów władzę równocześnie sprawowali:

• Pinodżem I - jako król Górnego i Dolnego Egiptu w Tebach
• Psusennes I - jako król Górnego i Dolnego Egiptu w Tanis
• Amenemnesu - w Tanis
• Amenemope - w Tanis