Metoda historii form

Metoda historii form (niem. formgeschichtliche Methode, skrót FG) – jest jedną z metod badawczych współczesnej biblistyki. Celem metody jest określenie prehistorii biblijnych tekstów (przede wszystkim Ewangelii), tzn. ich postaci w okresie ustnego przekazu, kiedy to treści były przekazywane w prostych formach literackich.

Kolejne etapy badania historii form to:

1. podzielenie badanego tekstu na mniejsze jednostki literackie
2. określenie tzw. Sitz im Leben, czyli środowiska życiowego - zespołu potrzeb kultowo-katechetyczno-dydaktycznych, w którzy żył twórca tekstu biblijnego
3. zdefiniowanie gatunku literackiego, który odpowiada badanej jednostce tekstu

W badaniach wykorzystywane są osiągnięcia socjologii i historii religii.

Twórcą metody historii form był protestancki teolog Hermann Gunkel, który na początku XX wieku zastosował ją do badań nad tekstami Starego Testamentu, głównie Księgą Rodzaju i Psalmów.

W literaturze przedmiotu występują różne nazwy tej metody:

• Formgeschichte (historia form),
• Formgeschichtliche Schule (szkoła historii form),
• metoda historyczno-morfologiczna lub w skrócie morfokrytyka.